غزل معرفتی اول مجلس، مدح و مرثیۀ سیدالشهدا علیه‌السلام
تا وقت هست عاشق شب‌زنـده‌دار باش می‌ارزد این معاشقه؛ چشم انتظار باش فرصت کم است عمر خودت را هدر نده هر صبح و ظهر و شام به دنبال یار باش تا می‌شود همیـشه بـزن قـیـد خویش را همواره محـض یار فـقـط مهـزیار باش کـاری بـرای خـانـۀ تـاریـک قـبـر کـن قـدری به فـکـر روشـنی شـام تار باش تـا پـای دار هـم شده با پـای خـود بـرو امـا ســر عــقـیـدۀ خـود پــایــدار بــاش در مـعـرکه به قـامت تیغ دو دم بایست در پیش رویِ دشمن دین، ذوالفقار باش جـان را بـده ولای عــلـی را ولـی مـده زهــرا تــبـار بـاش، ولایـت‌مـدار بـاش " شکر خدا که نام علی در اذان ماست" ممنون لطف حـضرت پـروردگار باش دسـت ادب بـه سـیـنـۀ خـود آشـنـا نـمـا در حـلـقـه‌های سیـنـه‌زنی پـای‌کار باش وقـتی که از اهـالـی دنـیـا دلـت گـرفـت تـنـهـا به سوی کـربـبـلا رهـسـپار باش نـذر ذبـیـح فـاطـمـه بـایـد جـزع کـنـیـم نام حـسـیـن بـرده که شد بی قـرار باش هر شب وضو بگیر و بیا بزم روضه‌اش هر شب به روی بال ملائک سوار باش هر جا که صحبت از عطش و کام خشک شد حـتـمـا بـلـند گریه کن؛ ابـر بـهـار باش |